Archiwum kategorii: czytam więc jestem

Mamy z mężem pewnych bogatych znajomych, którzy w główne święta polskie wyjeżdżają do zagranicznych ośrodków wczasowych by się napawać podróżniczo swoją majętnością i nie trudzić się zbytnio. Mimo luksusu on wtedy cierpi (może z powodu zmiany gatunku wody) na biegunkę, … Czytaj dalej →

„Panie Zastępów: zachowaj nas/w pamięci nie takimi, jacyśmy byli, lecz jakimi chcieliśmy/ być” Takim pobożnym życzeniem kończy swój poemat poeta Andrzej Mandalian. Jedyny z trzech poetów nominowanych do najlepszego utworu literackiego głównej polskiej nagrody stara się pokornie zachować konkret z … Czytaj dalej →

Starałam się, czytając obszerne opinie i pochlebne słowa o nominowanym do tegorocznej nagrody NIKE tomiku wierszy Ewy Lipskiej dowiedzieć się, dlaczego jabłko jest pomarańczą i skąd ta przyrodnicza ekstrawagancja dla odwiecznej, uczonej już w podstawówce na lekcji fizyki anegdoty o … Czytaj dalej →

  Mieszkamy na podobnym do opisanego przez Lidię Amejko osiedlu 27 lat i nie wierzę, by bloki z wielkiej płyty budowane u schyłku PRL- u potrzebowały aż takiej, jak w książce, nobilitacji. Wiadomo już, że są socjologiczną pomyłką, że budowanie … Czytaj dalej →

Monumentalnego dzieła Jacka Dukaja ze zwykłych względów praktycznych nie przeczytałam powtórnie tak, jak zwykle to robię, pisząc tutaj o książkach. Z pewnością jego wielowarstwowość, a przede wszystkim niuanse językowe wyłowiłabym skuteczniej czytając jeszcze raz, a być może nawet zrozumiałabym liczne … Czytaj dalej →

Chwalebna odwaga autorki w podjęciu niebezpiecznego dzisiaj w Polsce tematu wyrodzenia się narodowej religijności w groźną sektę, zmarnowana została przez literackie wykonanie i nieprecyzyjne przesłanie. Mieszanina ironicznego stylu Jerzego Pilcha i żargonu Doroty Masłowskiej spowodowała artystyczne uproszczenie i schematyzm obcy … Czytaj dalej →