Archiwum kategorii: Nie daję ci czytać moich wierszy

1.Kiedy raz wychodziłem z ulic LaredoPewnego dnia opuszczając Laredo bruk,Zobaczyłem w białym lnie kowboja biednegoBył spowity białym lnem jak zimny trup. 2.„Widzę kim jesteś, jak kowboj jesteś ubrany.Usiądź obok i wsłuchaj się w mój smutek!”Gdy przechodziłem obok, mówił ranny:„Mam kulę … Czytaj dalej →

Kiedy umierała Nataliabanany na straganach się starzały,upał dodał im kropki brązowe,Odra 9 ton martwych ryb w morze niosła,a zasztyletowany Salman Rushdiew nowojorskim szpitalu płacił za powieść. Kiedy umierała Natalianie pamiętano jej nylonowych perukkrzyku mody, kupowanych w Peweksie,gołych sesji zdjęciowych, była … Czytaj dalej →

Deszcz. Podmuch roztrwonił zeszłoroczny śnieg.Mróz nie zmienił kropli w gwiazdkę.Pomnoży minione lata Historii biegz możliwości wręcz namiastkę. Umilkło niebo jak martwy mistyk,zgasł ogni sztucznych ostatni wytrysk. Nareszcie psy usnęły. Nowy Rok!Wstydliwie sprzątnięto martwe ptaki.Puste kramy, na przystankach tłok,patrole miejskie sprawdzają … Czytaj dalej →

****Nigdy nie widać końca fiordumyślisz, że wszystko się gdzieś łączy,mobilny nordyk dziś jest tu.I sączy piwo Dark City. Może hedonizm nie jest zły,chociaż efektem dark triadlecz tu trwa święty pozytyw,jest fiord odwieczny i jest ponad. Chylą się wokół białe bloki,lodowiec … Czytaj dalej →

***Nie ma istnienie swojej racjiomszały cmentarz dwieście latw stagnacji trwa. I przestrzeń śni,i drzemie w ziemi talent. Był, chociaż napis, przecież niktoddziela zamilknięcie.I chmara ptaków. Mewy krzyk,znów cisza. Ja naprędce ogarniam czas, a jesień drży,klonowe drżą kobierce.Nie ma powodów ani … Czytaj dalej →

**I Oslo wśród wrzosowych misnie drgnie zastygłe w swoich „gate”łagodnie jest pod Akershuswycelowanych w nic armatek. Mewy zjadają z bruku pizzę,kelnerzy niosą ciepłe koce,słońce rozprasza każdą wizjęcieni rzucanych na Europę. Zimno jest tam, gdzie brak jest snu,chociaż śpią ludzie w … Czytaj dalej →

*Mnie dziś na północ hen poniosłou schyłku lat, w jesiennej porze,we mgle zszarpany brzeg i Oslo,i Oslofjorden. Beton jest zimny, kostka śliskaulic zawiłych i pustawych,kurtki zapięte, wrzosu miskakawiarnie pełne, pełne kawy. Film z podstawówki tkwi wikingiemi śmiech, jak widzę długie … Czytaj dalej →

II. DOLINA ŚMIERCI Drga skwarna pustynia zza szyb samochodowych,w każdym konarze krzyczy prorok. Joshua Treebezradnie wzniesie ramiona, by się wykrzywićboleścią porażki. Mocą boskiej umowy między przyrodą suchą, jak z urny popioły,a fenomenem zbiorowego zaistnieniażyciodajnych dróg, z korony aż do korzeniabiegnie … Czytaj dalej →