Archiwum kategorii: Nie daję ci czytać moich wierszy

Plączą się światy podzielone równo, na zawsze i na teraz. Sztywne są ramy, drętwe gamy grane dla wprawy i dla nudy, a przekroczenie w którąś stronę nie daje nic, i nic nie zmienia, więc wirtuoza wgniata obcas w ścianę niechęci … Czytaj dalej →

… jadę jutro. W listopadzie jechać, to marznąć. Współrzędne trwania zmieniane nie zmieszają szyków. Herbata nie jest od mieszania (nie słodzę nigdy). Śnieguliczki drżą już na Plantach swym zwyczajem gdzie nielicznych nawet liści skąpi listopad. To bielmo gałek nic nie … Czytaj dalej →

Tak jest niewiele możliwości, tak się uwikła los w przeszłości, że cienkie nici trudno rwać. W mieście upalne lato skrzypi, jak ścierki zżółkły w nim trawniki, a mnie na wodę nawet nie stać. Piję więc tę, co do fontanny, ludzie … Czytaj dalej →

Dają kwiaty Franciszkowi, który, gdy w szpitalu konał śmierci bała się, nie przyszła żegnać męża jego żona. Dają kwiaty Antoniemu, co na klatce zasikany zmarł pod drzwiami nie wpuszczony. Tym są deliryczne stany. Marcinowi, co trzy doby w wannie spędził … Czytaj dalej →

Okrągłe są zwyczajne stany bycia w porządku. Tam gdzie trwamy nie ma nas razem. Nasz los szans nie ma granej gamy rękami Boga zmieniać, ćwicząc na minut fortepianie. Zaprzeczyć żadnej nucie w gamie, bośmy ze Świata. Ktoś nas bratał i … Czytaj dalej →

Ta kobieta poszła do lasu i zniknęła. Szukał. Wołał. Las ciemniał. Noc. Policjanci, strażacy, psy, latarki. Hop! hop! Leżała wtulona w kąt myśliwskiej ambony. Przymarznięta, przestraszona, zaszczuta. Wokół węże, dziki, bizony. Wiejska kobieta w butach.

Gwiazdy w uśmiechu. Gwiazdy w oczach. I nic, że niebo zachmurzone na zatracenie. Na utratę sezonu. Na tę, a nie na inną żonę co się dostała w grze uśmiechów czasu pogody. Nie odpadnie. A deszcz rozmaże resztki błota lepionych warstwą … Czytaj dalej →

Słowa są proste. Słowa czyjeś, nieważne: w dniu, w kosmosie, w czasie; nie znaczą nic. Nie mają przyczyn zaistnieć w innych słów hałasie. Słowa są twoje. Ale czyżby? Nie są własnością niewiadomą? Pra – słowa mielą ust miliony zmarłych już … Czytaj dalej →