Archiwum kategorii: lata siedemdziesiąte

Nazajutrz ma być wewnętrzny wernisaż w Domu Strażaka połączony z bankietem dla urzędników gminy, i innych notabli tego regionu, dzięki których gościnności plener mógł się odbyć. Reszta prac oprawionych już w złote ramy przez profesjonalnych ramiarzy zostanie dosłana przez artystów … Czytaj dalej →

Wojtek powiedział, że musimy zaznaczyć naszą obecność na wernisażu w BWA, bo tam będziemy mieć wystawę poplenerową i nie możemy sobie z dyrekcją psuć stosunków. Ponieważ plener dobiegał końca, a byliśmy na ten wieczór zaproszeni do producenta wędlin na grilla, … Czytaj dalej →

Mama przyjechała z Przemyśla od babci z ogromnym, czerwonym budzikiem z plastiku, kupionym dla mnie na ciuchach od „ruskich” i napisała mi, że jest wściekła, że Andrzej nic mi w sprawie kaćmówek nie pomógł. …wściekła byłam na Andrzeja, że nic … Czytaj dalej →

Profesor wolałby być tylko sercem, bo w duszę nie wierzy, ale pozostali malarze milkną i czują się nieswojo bez Profesora. Narzekają na jego egocentryzm i monotematyczność, starcze powtarzanie dowcipów i schematyzm w bawieniu towarzystwa, jednak jak dzieci, zapatrzone i wsłuchane … Czytaj dalej →

Rozpoczęły się tradycyjne przechadzki po pokojach, wyciąganie obrazów ukończonych, oglądanie, co kto i gdzie namalował, plon pleneru zdawał się być imponujący, brakowało ciągle blejtramów, odsprzedawano je sobie, zwracano, jak blejtram był zwichrowany, znowu po niego przychodzono, no trudno, jak nie … Czytaj dalej →

Wielu plenerowiczów malowało na plenerze obrazy na tzw. „zaś”, czyli wszelka nadprodukcja służyła im do sprzedaży obrazów na gorąco, w wypadku braku pieniędzy na benzynę lub po prostu kończyła im się kasa. Większość tej nadmiarowej produkcji upłynniali bądź w charakterze … Czytaj dalej →