Archiwum kategorii: czytam więc jestem

Warto poczytać trochę Pintera, skoro ubiegłoroczny wysyp tłumaczeń noblisty nadrobił jego brak sprzed dwóch lat, a rozpoczęty właśnie rok uzupełni pewnie zapóźnienia ubiegłorocznego laureata. Sprowokował równocześnie wysyp recenzji pięknie wydanych trzech tomów dramatów. Czytając zaintrygowana kuriozalną recenzją z portalu lewica … Czytaj dalej →

„21 gramów” był doskonałym dowodem na istnienie Boga. Drugi z tryptyku – ”Amores Perros”- bardzo dobrze przedstawia mondehoof na swoim religijnym blogu. Nie inaczej jest z zobaczonym dzisiaj filmem „Babel”. Trudno mi trochę ochłonąć. Takie filmy się nie ogląda lecz … Czytaj dalej →

Nigdy nie wpadłabym na pomysł oglądania filmów Mela Gisona. Nieartystycznych, czysto rozrywkowych, zaspokajających określoną klientelę wyhodowaną już na okrucieństwie gier komputerowych. Nie mam pojęcia, jakie są potrzeby psychiczne dzisiejszego człowieka w ramach rozrywki masowej. Jeśli reżyser ma rynek zbytu i … Czytaj dalej →

Ktoś, kto ma niedosyt listów intelektualnych, a jak zauważyłam, Internetowi Intelektualiści nie poniżają się do korespondencji z kimś takim jak ja, nie rokującej pozyskania w najbliższym czasie nagrody Nobla, powinien czytać listy, bardzo rzetelnie opracowane i wydane przez “Zeszyty Literackie”. … Czytaj dalej →

Pytanie o jej możliwość, czyli o miłość międzyludzką w sensie platońskim – przebywania i przyciągania dwojga ludzi – przewija się przez całą, obszerną powieść, smutno zakończoną zmarnowaniem. Początkowe wcielenie Daniela, czyli mieszkańca naszych czasów, zdaje sobie sprawę z tego zmarnowania, … Czytaj dalej →

Wielbicieli Brodskiego, a ja do nich się zaliczam, niepokoi niesłychana aktywność translatorska chorego Stanisława Barańczaka. Ostatnie “Telewizyjne wiadomości literackie” autorstwa Stanisława Beresia umieściły na 60 urodziny Poety laurkę jego kolegi jeszcze z czasów słynnej grupy lingwistów, który z całym patosem … Czytaj dalej →

Internet dostarcza zadawalającą ilość recenzji i komentarzy ostatniego utworu prozatorskiego pisarki, więc nie będę ani przytaczać, ani polemizować, szczególnie że nie mam do tego prawa. Jestem bowiem najprawdopodobniej jedyną wierną czytelniczką Olgi Tokarczuk, która przeczytała wszystkie jej książki i ani … Czytaj dalej →

Mało wiarygodnie brzmi wzmianka zaledwie – w opisie wjazdu do Albanii – dlaczego autor tak nazwał tę książkę. Jeśli faktycznie koczownik Stasiuk odczuł pokrewieństwo, jak pisze, portugalskiej pieśni śpiewanej przez śpiewaczkę z atmosferą zwiedzanych przez niego krain, to czytelnik, a … Czytaj dalej →