Archiwum kategorii: czytam więc jestem

Po przeczytaniu „Nionia” wielokrotnie przymierzałam się do lektury książek Tomasza Piątka i dopiero wydaną w czerwcu ostatnią książkę pisarza z entuzjazmem do końca przeczytałam. Może poszukując lektur polskich pisarzy, po rozczarowaniach tegorocznej nagrody Nike, Tomasz Piątek dostarczył mi szczerości i … Czytaj dalej →

Już za chwilę rozpocznie się wielka telewizyjna gala z udziałem autorów analizowanych przeze mnie na blogu książek przez całe lato. Nigdy nie oglądam corocznego wielogodzinnego widowiska zajmując się nominowanymi książkami jedynie w kategoriach choroby literatury, a nie tym drugim aspektem … Czytaj dalej →

Właściwie wbrew anonsom księgarskim, jakoby powieść dokumentowała przemiany obyczajowe lat sześćdziesiątych w Ameryce Północnej najwięcej miejsca Cohen poświęca dziewczynie indiańskiej, jej okrutnemu losowi dzielonemu dwoma państwami – Stanami Zjednoczonymi i Kanadą, żyjącej trzysta lat wcześniej. To książka o Kateri Tekakwitha, … Czytaj dalej →

Kiedyś napisałam na blogu, że z dwojga złego polskich dam najnowszej prozy wolę Manuelę Gretkowską od Olgi Tokarczuk i po przeczytaniu „Obywatelki” tę opinię podtrzymuję. Z pewnością zadziałał tu mechanizm serialowy, działający na podświadomość. W człowieku czają się niezbadane pokłady … Czytaj dalej →

Mija niemal 10 lat od ekranizacji biograficznego filmu Lecha Majewskiego o poecie przeklętym. Czytając na sieciowej domowej stronie reżysera niesłychanie pozytywne recenzje z filmu i pochód nagród nie tylko polskich – co by świadczyło być może o kumoterstwie, ale właśnie … Czytaj dalej →

Nie chciałam pisać o tej książce z czystej obawy popsucia sobie i tak nie najlepszego mojego wizerunku społecznego mieszkanki osiedla sąsiadującego z dzielnicami, opisywanymi w tej książce z czułym pietyzmem i afirmacją. Można przecież, zaprzeczając tak wspaniałej, jednogłośnie pozytywnej recepcji … Czytaj dalej →

W powieści Pawła Huelle jest dosłownie wszystko – sny, maile, postacie historyczne (Słowacki!), dyskusje i jeszcze raz dyskusje. W tym kotle barszczu, w którym jest za dużo grzybów najciekawiej zapowiadał się portret sławnego księdza gdańskiej parafii, z którego pierwowzorem pisarz … Czytaj dalej →

Jednak da się połączyć postmodernistyczne środki literackie z logicznym prowadzeniem konsekwentnego wywodu na konkretny temat i podporządkować je służbie temu celowi. Wtedy malowniczy lot dziewczynki z płonącymi włosami z palącej się kamienicy i wszystko, co się wydarza nadnaturalnego i surrealistycznego … Czytaj dalej →