Archiwum kategorii: czytam więc jestem

Film powstał już w czasie emigracji Herty Müller, według scenariusza napisanego z jej ówczesnym mężem, Harrym Merkle na podstawie powieści „Lis już wtedy był myśliwym”. To bardzo wierne odtworzenie powieściowej historii przyjaciółek z dzieciństwa, Adiny i Clary, które wraz ze … Czytaj dalej →

Powieść Herty Müller złożona jest z 33 rozdziałów, pisanych spontanicznie, potwierdzają się tu słowa pisarki w wywiadzie: słowo rodzi słowo, słowa same wiedzą, jak kierować pracą pisarską. Wygląda to tak, jakby artystka odtwarzała jedynie obrazy, które tłoczą się w jej … Czytaj dalej →

Zanim napiszę tutaj o książce „Lis już wtedy był myśliwym” w przekładzie Alicji Rosenau z 2005, gdzie moja dzisiejsza radość z uhonorowania rumuńskiej pisarki będzie widoczna, napomknę tylko pospiesznie, że to lubię: pisarstwo, wyrosłe z doświadczenia, z bólu i z … Czytaj dalej →

Biograficzny, niemal czterogodzinny film o historycznej postaci Ernesto “Che” Guevary  zobaczyłam z przyjemnością, jak romantyczną opowieść o rewolucji, której, jak pada z ekranu, nie da się robić bez miłości. Inteligentna i wiarygodna gra aktora Benicio del Toro odgrywającego głównego bohatera, … Czytaj dalej →

Lubię kino Larsa Von Triera, należy on do tego typu artystów, którego każda filmowa wypowiedź jest ważna i znacząca, nie podlegająca wartościowaniu, bo jest częścią całego dorobku artysty, jego dociekliwości, artystycznych błądzeń i poszukiwań. Takich osobnych, spójnych indywidualności kina autorskiego, … Czytaj dalej →

W czeskim filmie Jana Svěráka „Kola” jest taka scena, w której przyprowadzają do mieszkania wiolonczelisty (Zdeněk Svěrák) pięcioletniego Rosjanina Kolję, który zostawiony „chwilowo” przez matkę – „papierową żonę” bohatera filmu – w nadziei na połączenie w bliżej nieokreślonej przyszłości, przekracza … Czytaj dalej →

Ostatni z omawianych przeze mnie utwór nominowany do nagrody za najlepszą polską książkę roku, napisany jest przez mojego rówieśnika. Przyznaję, z żalem, przeczytałam ją z wielką niechęcią i z trudem dobrnęłam do końca. Nie wywołała we mnie – jak autor … Czytaj dalej →

„Urszula, Janek, Anna, Marysia, także Tomek i Magda są fikcyjni, ale wymyślając ich, miałam w głowie wielu konkretnych ludzi.” – powie Inga Iwasiów w wywiadzie. Ale stwarzanie literatury z tego co się wie, co się przywołało wspomnieniem lub przeanalizowało oglądając … Czytaj dalej →