Archiwum miesiąca: sierpień 2010

AKT XVI Piosenka dla chłopca miękko się sączy wonią floksów lato. Piosenka tylko z tobą! Jeszcze nie czas, byś wszystko popsuł niesfornym wiekiem letnich chłopców! Pochylam się nad lustra wodą sama, a las się czernią tłoczy w tle. Zanim woda … Czytaj dalej →

AKT XIII Ciało jest wtedy bezcielesne, gdy nie widzą go ludzie; nie spocznie dłoń na twoim udzie, nie powie nikt już „weź ta ręka”, bo nie ma rąk i już nie skręca temat rozmowy tak naprędce kleconej w biegu dla … Czytaj dalej →

AKT XII Dobre godziny to te, kiedy cień aksamitny kładzie niebyt, kiedy się lato ciałem staje wtulonym w wieczór skóry szalem; tak trudno istnieć dla istnienia tego wieczoru i w nim cienia, rozgrzanych drobin ciała w matni, promieni dobrych i … Czytaj dalej →

AKT XI Ach, wierzysz w miłość, nie ma ciała tylko marzenie, tylko czar? – Rozpada się niebo w noc sierpniową spadają gwiazdy nad twą głową, jak więc mam wierzyć w świat w kawałach kiedy się rozpadł? Miłość to wiara w … Czytaj dalej →

AKT X To, co pod skórą, co ciut ciut głębiej, jest uwerturą do wnętrza. Lepiej się nie prześwietlać się nie rozpadać na analizę. Pozorność z metra to mechaniczność wnętrza. W układach poukładane? Ależ to pozór! Wygoda świata w tępej szykanie … Czytaj dalej →