Archiwum kategorii: czytam więc jestem

Wchodząc na portal Lewica.pl odpowiedź o potrzebę pisania jest niesłychanie prosta. Prosta była też diagnoza zaproszonego do Paryża w 1935 roku na Międzynarodowy Kongres Pisarzy, Ilii Erynburga pisania surrealistów, którzy jedynie oddawali się homoseksualizmowii i marzeniom sennym, zamiast poprawnych stosunków … Czytaj dalej →

Nie było łatwo sto lat temu i tylko dzięki najnowszym technologiom możemy teraz zdemaskować legendy, obalić mity, odkłamać wygodną wiedzę tamtych lat o kobietach, które pisały. Wgląd do olbrzymiej ilości dokumentów, listów, dzienników intymnych, artykułów gazetowych umożliwił komputer i powstanie … Czytaj dalej →

Dzisiejsze odwoływanie świeżo upieczonego prezydenta do dziedzictwa po Józefie Piłsudskim, miejmy nadzieję, nie będzie dokładnie realizowane. Pyszna, wolna i bogata sztuka światowa lat międzywojennych miała swojego reprezentanta w postaci polskiego Nikifora. Te małe, wielkości dłoni obrazki, malowane na znalezionych na … Czytaj dalej →

Nie będę dużo o pisać o laureacie, kompromitację wszystkich bibliotek mojego miasta, gdzie nie ma ani jednej pozycji tegorocznego noblisty z pewnością natychmiast zrehabilitują wydawnictwa. Zimno potraktowała nas telewizja, nie emitując ani mojego ulubionego „Posłańca”, ani „Służącego”. John Fowles gloryfikując … Czytaj dalej →

Kto czytał „Samotność w sieci” Janusza Wiśniewskiego, ten wie, że bohaterem tej wyjątkowo poczytnej powieści współczesnej jest plemnik. Plemnik, marzenie wszystkich urzędniczek pieszczących klawisze klawiatury, który, jak wyjęty z mistyki religii, przedostaje się do prawdziwego życia. Z Nicości, z wirtualnej … Czytaj dalej →

William Faulkner seks obwinia za całe zło, jakie wydarzyło się w małych miasteczkach Jefferson i Memphis. To zbrodnie, pożar i najciemniejsze czyny człowieka wydobywa w kilku bandytach drobna nastolatka, która urwawszy się z pensji, wyzwala w nich najnikczemniejsze żądze. Wokół … Czytaj dalej →

Wspominać, wspominać, wspominać! Ewa Kuryluk starsza ode mnie niemal o dekadę, pamięta inne obrazy wczesnego dzieciństwa nie spowodowane czasem, a wybraniem. To dziecko książęce i bez względu, jak się przedstawi opresję człowieka, urodzonego w kraju przegranym, zniewolonym, anektowanym, zawsze trzeba … Czytaj dalej →

Nominowanie to naznaczenie. Kandydat na nominowanego, nominowany na kandydata, palec boży. Gdy laureat takich zabiegów, Jarosław Marek Rymkiewicz mówi takie słowa: Warto się zastanowić, dlaczego w Polsce miał sukces filozof tak nudny i banalny jak Stanisław Ignacy Witkiewicz, filozof-amator, ktoś … Czytaj dalej →