Archiwum kategorii: czytam więc jestem

Artykuł Agnieszki Drotkiewicz w Gazecie Wyborczej udowodnił wściekłymi komentarzami internautów, że Jelinek polskiemu społeczeństwu nie jest, mimo odległej już w czasie nagrody Nobla, obojętna. Warto przyjrzeć się rezonansowi polskiego czytelnika, bez obciążeń „nie” szwedzkich akademików, bez bagażu krytycznoliterackiego. Jelinek, zestawiona … Czytaj dalej →

Biada wam, gdy wszyscy ludzie chwalić was będą. Tak samo przodkowie ich czynili fałszywym prorokom [Łk6,26]. Kupując w prezencie, powiedzmy, noworocznym, książkę chwaloną, najprawdopodobniej szeroko omawianą i reklamowaną w pismach kobiecych ze względu na jej prosty język „Rosyjskie egerie” z … Czytaj dalej →

Bohater powieści Snerga – Wiśniewskiego „Według łotra” budzi się podobnie jak w ”Przemianie” Kafki do nowej rzeczywistości: Twarze ich miały uproszczone rysy, często w nosach brakowało dziurek, a w ustach – przerwy między wargami, te zaś wargi, które rozchylał uśmiech … Czytaj dalej →

Bernando Soares, jeden z heteronimów Ferdynanda Pessoi napisał: Literatura, która jest sztuką związaną z myśleniem i realizacją niesplamioną rzeczywistością, wydaje mi się celem, do jakiego zmierzać powinien cały wysiłek ludzki, jeśli jest naprawdę ludzki, a nie marnością zwierzęcą. Sądzę, że … Czytaj dalej →

Sięgając po nowo wydawane książki młodych pisarzy, które wbrew opiniom krytyków, są do siebie podobne, chore na te same choroby i przede wszystkim nudne, zastanawia jedynie fakt, czemu pochylają się nad nimi gazety omawiające jednocześnie książki ważne i wyśmienite. Gdyby … Czytaj dalej →

Czesław Miłosz przed śmiercią nie tylko mianował Manuelę Gretkowską na pisarkę i Jacka Dehnela na poetę, ale Bolesława Prusa na największego polskiego artystę zaklinając się, że autor „Kronik” nigdy by nic złego nie napisał, bo był człowiekiem dobrodusznym i umiarkowanym, … Czytaj dalej →

Wczytując się w ostatnią ocenę pisania kilku pokoleń pisarzy polskich przez sławne nazwiska na łamach „Tygodnika Powszechnego” „Literaturka. Polska bez pisarzy”, można podglądnąć, jak piszą inne kraje, trochę do Polski podobne. Wieśniak, jak nazywa siebie Renaldo Arenas pochodził z miejsca … Czytaj dalej →

Oglądając okładkę „Lampy” z Władysławem Broniewskim i wpatrując się w kwadratową, urzędniczą twarz poety, można zakwestionować całą wiarę w sztukę, jaka do tej pory tliła się całkiem przyzwoitym płomieniem. Gdy dowiemy się jeszcze, że jego portret nasmarowany kredą na tablicy … Czytaj dalej →