Archiwum kategorii: czytam więc jestem

Rzeczywiście, nagrodzona Oskarami Helen Mirren jest postacią o wiele bardziej realną i bardziej podobną do Elżbiety II niż ona sama. Gdyby ten film był o sobowtórze, z pewnością osiągnąłby większą wartość artystyczną, niż w konsekwencji produkcja soft paradokumentu, gdzie główną … Czytaj dalej →

Film Agnieszki Holland utrzymany jest konsekwentnie w kadrach pięknie wystylizowanych na malarskie kompozycje, czyniąc przedsięwzięcie archaicznym i zamierzchłym problemem. Pięćdziesięcioczteroletniemu Beethovenowi zostaje podesłana ( jak i w następnym wieku – Dostojewskiemu) – Anna. Podesłanie młodości starości to wdzięczny temat nie … Czytaj dalej →

Trzeba się spieszyć. Trzeba się bardzo spieszyć, gdyż aneksja literackich terenów nie potrwa pewnie długo, a moje czytanie stanie się démodé. Wprawdzie dokumentując na bieżąco śląskie galerie sztuk wizualnych natrafiam w Bytomiu w awangardowej galerii„Kronika” na nie wizualną dyskusję o … Czytaj dalej →

Czytając sztuki teatralne wielkich, np. Harolda Pintera trudno po ich wielości pochylić się z podziwem nad jedyną pozycją tego gatunku Doroty Masłowskiej. Polska megalomania wprawdzie usiłuje medialnie taki wysiłek twórczy rozdmuchać, ile się tylko da, a ten króciutki utwór może … Czytaj dalej →

Wieloletnie małżeństwo Voneguta ( związek ze szkolną miłością), rozpadł się podobno wskutek pesymizmu pisarza. A jednak „Kocia kołyska” jest permanentnym dowcipem, przepełniona jak gąbka pierwszorzędnym humorem. Są tam echa wolterowskiego “Kandyda” i wpływy najlepszych elementów przypowiastki filozoficznej, pisane bezpośrednim, dziwiącym … Czytaj dalej →

Charles Bukowski, to rocznik właśnie zmarłego Kurta Vonneguta, również emigranta pochodzenia niemieckiego. Kurt Vonnegut, mimo marzeń o wcześniejszej śmierci, przeżył Bukowskiego o więcej niż dekadę. Czytając dwa lata temu wiersze pośmiertnie „Z obłędu odsiać Słowo”, łatwo czytelniczo wtórować staremu pisarzowi, … Czytaj dalej →

Warto zobaczyć film i proces przenikania mitu i myślenia symbolicznego do naszych czasów. Wszystko, co niesie – efekty specjalne i niespecjalne – gdyż estetyka komiksu jest i pozostanie dla mnie obca – to jedynie warstwa, pod którą można doszukać się … Czytaj dalej →