Archiwum kategorii: czytam więc jestem

Według mnie jest to najlepszy film Jana Jakuba Kolskiego w jego dwunasto filmowym dorobku, co nie znaczy, że wyzwolił go z rutynowego kręcenia filmów nieartystycznych. Ten film, być może pod wpływem kina światowego ucywilizował wcześniejsze artystyczne wizje Jana Jakuba Kolskiego, … Czytaj dalej →

To jest ważny film, ku uwadze wszystkich, którzy śledzą dziwne drogi rozwoju współczesnej kinematografii polskiej, zapominając, że kuriozalny film polski to rozwój ewolucyjny, a jego regres mentalny, intelektualny i artystyczny ma zawsze swoje odniesienia i pierwowzory. Dlatego zaklęty krąg złego … Czytaj dalej →

Być może fascynacja Historią, o której Radosław Wiśniewski szczerze opowiada w wywiadzie z Mariuszem Wabikiem na stronie literackie.pl zniszczyła w nim pragnienie bycia prawdziwym jurodiwym. Być może świętość w awatarze Jurodiwego otworzyłaby jego osobowość na prawdziwe szaleństwo, a umiłowana Historia, … Czytaj dalej →

Sieć przepełniona jest zachwytem nad tym filmem, głosy oburzenia są najczęściej wśród tzw. „jaśniejszych”, czyli potomków polskiej inteligencji. Przykładem niech będzie dyskusja na portalu GoldenLine, najgłupsza z możliwych. Ale chciałabym pisać wyłącznie o mojej aprobacie, ponieważ ten film trzeba traktować … Czytaj dalej →

Nie, film nie jest arcydziełem, nie jest filmem wartościowym, jak chce chór propagatorów tego filmu. Jest z wszech miar produktem szkodliwym w czasach, w których przyszło nam żyć, polegającym na wykorzystaniu potencjału twórczego wchodzącej w świat sztuki młodzieży do uniewinniania … Czytaj dalej →

Jeśli korektor debiutu prozatorskiego Edwarda Pasewicza, Marcin Świetlicki mówi, że „Edward Pasewicz robi rzeczy, których ja nie potrafię…”, to nie jest to powiedziane w sensie, jaki Peter Shaffer włożył w usta Mozarta, zmuszonego kurtuazyjnie powiedzieć Salieriemu, co o jego twórczości … Czytaj dalej →

Pewnych rzeczy się nie robi, nawet jak się potrafi porządnie je wykonać. Absolwent polonistyki, który ukończeniem Uczelni został zweryfikowany na okoliczność znajomości polskiego języka niekoniecznie automatycznie jest artystą, czyli kimś, kto z liter potrafi stworzyć nowe byty duchowe i mentalne. … Czytaj dalej →