ZŁOTA SIEĆ
Trzy dziewice szły o świcie:
„Dokąd podążasz Młodzieńcze ?
Ach nam biada! Ach nam biada!”
Łzy wciąż płyną, każda gada
Ubrana w płomienną Szmatę
Druga ma drucianą Szatę.
Trzecia z łez i żalu kroczy,
Oglądam na własne oczy.
Złotego sznura niosą Sieć
By spętanie Rozgałęzić.
Zdjęty w moim zatrwożeniu:
Miłość i Piękno w więzieniu!
Spopielają się w płomieniach,
Gdzie pożądań niemoc we łzach.
Dniem i nocą odmierzaną,
Opuściły Duszę całą.
Zobaczyły i uśmiech, i łzy
Zaczarowały błękity,
Złotą sieć do góry wznoszą,
Miękkość ramion ich rozkoszą,
Ponad dni odnowę moich
Sieci zabłąkanej przepych,
Poprowadzi w żar ogniowy,
Prowadzi metalowy,
Prowadzi do łez prędzej,
Kiedy nowy świt nadejdzie?
