ROŚLINY TRUJĄCE

Warto się było przyjrzeć Ziemi
i bujność lata objąć warto,
kiedy kwitnienie jest tylko kwitnieniem.

Słońce pulsuje między cieniem,
jak z ciała – raną otwartą.

Stajesz w tej ramie świata
ubogi i bezbronny,
bowiem nic nie jest twoje. A tam
są jedyni w kwiatów płatkach
tak, jak  wśród czułych ciał wonnych,
odszyfrowywać powiązania.
Przeczuwać, co już u zarania
się nie wydarzy, a pytania
mnożą się, mnożą jak mieszkania
dla ich tracenia i szukania!

I krążysz w sokach wspaniałości,
splendoru, co zachwyca!

Nie skosztować, to żyć prościej,
a ominąć, to znów mieć mniej,
by móc w pełni świat przeżywać!

W pięknie zawsze jest trucizna
jak w niebezpiecznych roślinach śmierć,
a gdy się do wszystkiego przyznasz,
wtedy i Ziemia będzie żyzna,
i wreszcie będziemy ją mieć.

svgallery=kwiaty_trujace

O admin

Ewa Bieńczycka urodzona w 1952 roku w Przemyślu. Artysta malarz
Ten wpis został opublikowany w kategorii 2009, Nie daję ci czytać moich wierszy. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *