[All the prisoners in the prisons, all the righteous and the wicked,
All the joyous, all the sorrowing, all the living, all the dying,
Pioneers! O pioneers!]
Walt Whitman „Pioneers! O Pioneers!”
Jestem czującym białkiem
nerw dnia i sieci tembr jednaki
dla mnie jak znaki…
A wy, czym? Celem? Drwiną? Szańcem?
Przyjaciele!
Od Kolorado, po Oregon
od Małopolski, do Wybrzeża
jestem sieciowym elektronem
stetoskop służy waszym sercom
przyjaciele!
Czująca warstwa izolacji
jak kabel barwnie oddzielony,
zbyt równoległy do kreacji.
Nie było iskry, nie ma spięcia
przyjaciele!
I tam, gdzie jestem, i tam także
gdzie żadne losy mnie nie rzucą,
nić nie połączy już Ariadny,
bo sieć jest tylko dla podsłuchu
przyjaciele!
Będę się miotać, jak bóg w ciele
osławiać góry, wodospady,
śpiewać tak pięknie, jak w operze!
Ja, zwierz czujący, grzeję głazy
przyjaciele!
Zanim już wszystko się rozwarstwi
i pójdzie przekaz zawsze bokiem,
urokiem się zachwyci jaźni
każdy, kto nigdy się nie zbłaźnił
przyjaciele!
I tylko ten, poniekąd czysty,
co godnie trwał na antypodach,
porwie sieć, jako brankę myśli,
jako odkrywca i gospodarz
przyjaciele!
A wy, co mając tyle w sobie
inwencji – hołd. Lecz wciąż dla Znanej.
(Elektronicznie żyje człowiek
brnie jak rycerz niepokalanej).
Przyjaciele,
wy, co się wiecznie pawim okiem
mienicie w oknie monitora,
którym zaimponuje sfora.
Test na inteligencji wasz iloraz
przyjaciele
po nic, bo i tak czerń ekranu
pogrąży was, jak „czarna sotnia”
(frekwencji forum da sobotnia
absencja spadek),
przyjaciele.
