Archiwum kategorii: dziennik ciała

Zniewolenie osobowości blogera na rzecz wspólnoty blogowej, to częsta choroba trawiąca blogi zespołowe. Jednak nie zachodzi zjawisko tyranii i całkowitego podporządkowania się charakterowi bloga, który to, czerpiąc energię z kultury, a więc właściwie dążąc do uniwersum, czyli do ogólności pozytywnej, … Czytaj dalej →

Typ blogów – nazwałabym kosmicznymi, o pejzażu wyobcowanym i pozbawionym rozpoznawalnych, ziemskich, międzyludzkich elementów. Prowadzone zazwyczaj przez jedną osobę charakteryzują się tym, że ich właściciele najlepiej czuliby się ze swoim blogiem w kosmosie (którym też byliby zdegustowani). Nic ich nie … Czytaj dalej →

Zawsze bałam się ludzi grubych i z tym strachem przyszłam na świat. Gruba była moja mama, jej przyjaciółka Zosia, moja babcia Wandzia i siostra babci, Lesia. Tylko matce, jej cierpliwości, zawdzięczam życie. Odmówiłam jedzenia natychmiast po zorientowaniu się co się … Czytaj dalej →

CISZA PRZEDWYBORCZA: FERNANDO PESSOA: DEKLARACJA ODMIENNOŚCISobota 20 października 2007, przez EwaDEKLARACJA ODMIENNOŚCI Państwo i miasto nie mają nad nami władzy. Co nas obchodzi, że ministrowie i dworacy odprawiają swoją szopkę rządzenia narodem? To wszystko płynie gdzieś tam, na zewnątrz, jak … Czytaj dalej →

Choroba uczuć, na jaką cierpi bloger dotycząca tych, którzy wybierają samotne sieciowe przebywanie – też jest, zdawałoby się – podyktowana intencją chwalebną i szlachetną. Deficyt uniwersum, czyli nie łączenie się z powszechnym światem – nawet jak czyni to na płaszczyźnie … Czytaj dalej →

Poraża blogerów, którzy chcą mieć blog, ale jeszcze nie są zdecydowani, co do jego pojemności. Zachwyca ich każda wzniosła idea i kochają się w świecie zewnętrznym, w zbiorze wartości, które przeczuwają, że gdzieś są. Nie należy tego zjawiska mylić z … Czytaj dalej →

„Faldros” Platona ani nie zapowiada dzisiejszej degradacji uczuć, ani jej nie neguje. Ziarno wątpliwości w tzw. boskie życzenia siane przez strasznych sofistów, to przecież nic, w porównaniu z sianiem afirmacji uczuć. Wszystko u Platona jest w czasie przyszłym, przewrotność naprowadzania … Czytaj dalej →

Mitologia grecka pełna jest nieśmiertelnych przykładów przekroczenia, sięgania po to, czego nie wolno, co powoduje nieodwracalną karę. Psy rozszarpują Akteona, Niobe zasypują śmiercionośne strzały, Pigmalion traci swoje doskonałe dzieło, które zamienia się w prawdziwą, pospolitą kobietę. W dobrej wierze śmiertelnicy … Czytaj dalej →