Fernando Pessoa (Alberto Caeiro) „Widzę wszystko świetliście, jak kwiat słonecznika” z portugalskiego i angielskiego przełożyła Ewa Bieńczycka

Widzę wszystko świetliście, jak kwiat słonecznika.
Zwyczajnie połączony swoją drogą z niebem
Wodzący ruchem słońca od lewa do prawa,
I od czasu do czasu zaglądam za siebie…
Mając do chwil minionych swoje prawa,
Widzę związek z rzeczami nie widząc ich wcześniej
Wiem bardzo dobrze, jak dodać do tego,
Doświadczenie, by poczuć ten sam cud…
Narodzonego dziecka, czującego poród
Wiedzy, z którą i niech bym się i zbratał,
Czuję, że się rodzę z każdym momentem
Do wiecznej nowości Świata…

Nie wierząc, jak z margerytki płatków wróżenie,
Bo go widzę. Ale nie jest do myślenia stworzony
Ponieważ nie rozumie myślenia myślenie
Nie po to jest Świat, by był myślony
(by mógł myśleć, ma mieć szaleństwo w oczach)
Lecz do oglądu i zachwytu powołany…

Nie znam filozofii: wystarczy, że zmysły mam…
Jeśli ja mówię o Naturze, nic to: znam jej byt zwyczajny,
Ale ponieważ kocham, tylko z tej przyczyny kocham,
Kochając nigdy nie wiesz, co to jest miłość…
Nie wiesz, dlaczego kochasz i nic o miłości…

Kochanie to wieczna niewinność,
A tylko niewinność niczego nie myśli…

O admin

Ewa Bieńczycka urodzona w 1952 roku w Przemyślu. Artysta malarz
Ten wpis został opublikowany w kategorii się tłumaczy. Dodaj zakładkę do bezpośredniego odnośnika.

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *