Archiwum kategorii: dziennik duszy

Pascal Quignard poświęca masochizmowi w “Sekretnym życiu” wprawdzie krótki rozdział (trzydziesty trzeci), ale melancholia cierpienia przewija się przez cały, poetycki utwór. Udowadnia, że miłość jest zawsze bólem, niezależnie od wieku, płci i okoliczności. Masochistyczny charakter miłości, bo obce wdziera się … Czytaj dalej →

“Ziemia Ulro” Czesława Miłosza nie jest wprawdzie o Williamie Blake, chociaż chce o nim być, ale powtórna lektura ważna jest teraz, kiedy spolszcza się pisma angielskiego mistyka, bez których, jak zaklina się Miłosz, ani Poe’a, ani Baudelaire’a, ani Emersona, ani … Czytaj dalej →

Tak to już z człowiekiem jest, że miłość wszechogarniająca, czyli uczucie wyższe i duchowe, nie omija też gigantycznych tyranów naszych czasów. Wiadomo bowiem, że wielka przyjaźń noblisty Garcii Marqueza do Fidela Castro jest wzajemna. Warto śledzić, jak na naszych oczach … Czytaj dalej →

Wąż u Blake jest kimś zupełnie innym, niż prezentowany przez Paula Ricoeura na blogu Lecha Bukowskiego. Wąż w zdarzeniu pramatki Ewy i praojca Adama jest najważniejszy. On gra główną rolę. Jest odrębną postacią dramatu, a nie, jak hermeneutyką francuski filozof … Czytaj dalej →

W pismach londyńskich, pisanych tuż przed śmiercią, Simone Weil domaga się całkowitej likwidacji wszelkich partii politycznych. Z pewnością miała na myśli założoną niedawno przez sławną i piękną polską pisarkę Manuelę Gretkowską „Partię kobiet”. Tak jak prosto i uroczo przedstawia na … Czytaj dalej →

Kobiety na internetowych forach szaleją za Andym Garcia. Wprawdzie rodowity hawańczyk opuścił ojczyznę mając pięć lat, to stworzył może jedyny w USA film naprawdę kubański. Nie udało się zilustrować sowieckiej rewolucji Doktorem Żywago, udało się zimitować rewolucję kubańską. Film zawiera … Czytaj dalej →

Portal Nieszuflady kwitnie i mimo, że lepsi odgrodzili się od gorszych wyższym piętrem aspiracji poetyckich w odłamie www. literackie. pl. to przecież w dalszym ciągu stanowi jedno, nieszufaldowe ciało. Kwitnie, bo coraz częściej nieszufladowcy zasiadają w jury ważnych wydarzeń poetyckich. … Czytaj dalej →

Wczorajsze upalne południe na Rynku Głównym w Krakowie zakończyłam wejściem do kościoła Mariackiego. Wyjątkowy tłok i odbywająca się właśnie msza św. jeszcze bardziej zdumiewała nieprawdopodobieństwem rozpoznania i pochwycenia za rękę Andrzeja. Wyszliśmy na zewnątrz. – Miałem właśnie wykład na Akademii … Czytaj dalej →