Archiwum kategorii: się tłumaczy

Widzę wszystko świetliście, jak kwiat słonecznika. Zwyczajnie połączony swoją drogą z niebem Wodzący ruchem słońca od lewa do prawa, I od czasu do czasu zaglądam za siebie… Mając do chwil minionych swoje prawa, Widzę związek z rzeczami nie widząc ich … Czytaj dalej →

Suzanne ciebie wabi do siebie, nad rzekę Słysząc łodzi szelest Możesz przespać się w jej ciele Wiedząc, że jest wpół szalona Chcesz brać udział w wspólnym dziele Herbata i pomarańcze Są dla ciebie prosto z Chin I gdy chcesz być … Czytaj dalej →

I śmierć już będzie bez znaczenia I śmierć już będzie bez znaczenia. Nagich wspólnota łączy grobu Z tym, co w wiatr księżyc gna z zachodu; Kościom czas czyści pierwsze tchnienia, Dadzą przy łokciu i przy stopie gwiazdy; Szaleństwo będzie wtedy … Czytaj dalej →

Moc, która budzi zielenią pąki Moc, która budzi zielenią pąki Moją jest; rozsadzi me korzenie Niszczący żywioł. Wijącej róży nic nie powiem Mą młodość zamroził ziąb gorączki. Moc, która wodę tryska w skały Moją jest krwią; zamienia górskie stopnie W … Czytaj dalej →

W postaci kwiatu mam schronienie, Już mdleję w twojej wazie, Ulży twój żal nieświadom mnie – Samotnej w każdym razie.

Uczucia Robota Zdumiewa, że modern man z ulicy, pierwszy lepszy to robot, do miłości niezdolny nihilizmem buzuje: w nienawiści jest pierwszy ładunek tych złych uczuć w nim jest przeogromny: jest potężnym zagrożeniem demokratycznego robota, co wszędzie nieustanie, powoli, sprawnie sączy … Czytaj dalej →

1333 Obłędu Wiosny szczypta I Króla zachwyca, Lecz Boże Błazna chroń – Ktoś straszny akt przemyśla – W Eksperymencie Roślin – Całkiem jak na swoim!

Rymy znaczą dla mnie tyle, co nic. Tylko rzadko Dane dwóm identycznym drzewom stać obok siebie. Myślenie i pisanie przychodzi do mnie jak kwiatów kolor Lecz mniej doskonałe me plony Ponieważ brakuje mi boskiej prostoty Byciem jedynie tym, czym jest … Czytaj dalej →